Fotograficzna relacja dolnośląskiej artystki Barbary Górniak posiada wymiar niezależnego dzieła, powstałego na skutek obcowania z wybitnym zabytkiem architektury. (…) Artystce udało się niemal zawrzeć w przedstawionych fotogramach szepty, które niewątpliwie można usłyszeć, pozostając uważnym wobec tutejszego genius loci. Dostrzega w niej fascynujące szczegóły dekoracji — ciągi złoconych opowieści, które na fotografiach składają się w wyrafinowany chór plastycznych form, ukształtowanych dłońmi siedemnastowiecznych śląskich artystów. Fotogramy stanowią formę swego rodzaju ekfrazy poetyckiej — próbującej jeszcze raz opowiedzieć ten zamknięty szachulcowymi ścianami świat, który przed kilkuset laty wykreowała pełna odwagi i woli ludzka wyobraźnia.
